een laatste maand genieten!

Hoooiiii!!!

Het laatste verhaaltje is alweer een maand geleden, en god na het schrijven van dit verhaal besef ik des te meer hoe veel we hier beleven! Dus jongen, bereid je voor, het is een lap tekst.
Maar geniet ervan , heb ik ook gedaan!

(Als je nou echt denkt, pfffffffffff hier heb ik geen zin in, onderaan, in de laatste paar alinea’s staat mijn algemene ervaring ;))

Na het laatste verhaal zijn we terug naar Johannesburg geweest. Hier hebben we een dag rondgelopen met Leroy en Simphiwe, de jongens die we hier de vorige keer ontmoet hebben. Zij hebben ons galerieën laten zien. Was leuk en gezellig. Daarna nog door Soweto gereden, onze persoonlijke Soweto tour, waar Leroy meer schrik had dan wij haha! We gaan nog een keer terug om een printart-werk van Leroy mee te drukken, om de beginnende artiest te sponsoren, maar ook natuurlijk omdat het zo ontzettend mooi en knap werk is.

Toen we een week vakantie hadden van school zijn we naar Kaapstad geweest. Het was voor mij de tweede keer, maar helemaal niet erg! Kaapstad is geweldig! Met Marc heb ik tours gedaan naar onder andere Cape point en de townships. Met Britt heb ik hele andere dingen bezocht. Het tijdschrift Eigenhuis & Interieur had in augustus een Zuid-Afrika special. Hoe toevallig! Britt heeft die meegenomen en er staat een hele rubriek in met ontwerpers en dingen om te bezoeken in Kaapstad. Dus, wij hebben zoveel mogelijk daarvan bezocht! Heel gaaf!
Maar dinsdag begonnen we met een dagje Long Street. Dé straat voor backpackers. Het stikt er van de hostels, leuke lunchcafeetjes en véél vintage winkeltjes. Walhalla dus voor ons. We hebben het Grand Daddy hotel bezocht. Dit hotel heeft een ‘trailer park’ op het dak. Oude zilveren hippie trailers die ingericht zijn door designers. Het is een uitdaging om zo’n kleine ruimte zo comfortabel mogelijk in te richten. Je kunt er nog maar net staan, en douchen zal voor een kerel niet echt comfi zijn. Maar toch, mooi gedaan! Ook zijn we naar ‘Daddy long legs’ geweest, een hotel waar alle kamers een thema hebben. Dat was gaaf! Een ‘surgery room’ waar de bloedspatten op de gordijnen hingen en de scalpels op de tafel lagen. Ook was een kamer helemaal bekleed met foto’s van zonsondergangen. Een andere had een driedimensionale uitspatting van ‘gedachten’ boven het bed hangen, en in een andere kamer lag er kunstgras op de grond en kon je karaoke. Het was echt iedere keer weer een verrassing, superleuk!
Helaas zijn de meeste winkeltjes in deze straat een bombardement op je portemonnee. De kledingwinkels, maar de designwinkels al helemaal. Echt een kriem natuurlijk want ik heb zoveel gave dingen gezien!
Dinsdagavond hebben we concrete plannen gemaakt wat de designersbezoeken betreft. Daarna Gooische vrouwen gekeken, lekker ontspannen .
Deze ochtend zijn we begonnen bij Skinny Laminx, een illustratief merk dat kussens, schorten, etuitjes, vanalles verkoopt. Naar de studio van Liam Mooney, hij ontwerpt meubelen, was leuk maar niet héél inspirerend..
Hierna zijn we naar Woodstock gegaan. Niet zo’n heel gezellige buurt, we voelden ons hier niet erg op ons gemak en waren ook constant alert. Op zo’n momenten zeggen we niet zoveel tegen elkaar en zijn we vooral bezig met opletten dat je niet bestolen wordt..
Hier zijn we eerst naar de studio/werkplaats van Heath Nash gegaan. Hij ontwerpt lampen van afvalplastic (flessen, potten etc). We konden heel het proces zien, leuk! We mochten overal in zijn werkplaats kijken en rondlopen, waardoor ik ook stuitte op zijn ontwerpbeginselen, wat ik heel interessant vind. Veel ideëen beginnen met een papieren vouwwerkje, herkenbaar!
In een tweedehands winkeltje liep ik een leuk jurkje tegen het lijf voor de bruiloft van Edwin en Erika. Een asymmetrisch jurkje wat volgens mij ooit een uitprobeersel is geweest van iemand aan de stiksels te zien, goede oefening dan!
Aan het einde van de dag zijn we nog in het atelier van Haldane Martin geweest. Een verlegen ,man dus veel meer dan ‘ik haal mijn inspiratie uit de natuur’ hebben we er niet uit gekregen. Maar wat een vette showroom! Een lijnenspel van gele draden tegen het plafond (echt iets voor mij) en zijn meubelen, wauw! Ik vond echt alles mooi, helemaal gelukkig was ik dat we dit nog tegen het lijf liepen.

De dag erop zijn we naar de studio van Katie Thompson geweest. Zij ‘upcycled’ oude gebruiksvoorwerpen, bijvoorbeeld een stoel van een oude koffer, een vaas van een ijzeren muffinvorm, een klok van een oude weegschaal. Afgedankte spullen worden weer wat waard. Erg leuk!
Hierna zijn we de Coca Cola man geweest van Porky Hefer. Een mannetje van 16,5 meter hoog, opgebouwd uit coca cola kratten, gaaf hoor!
Aan het einde van de dag zijn we nog naar Camps bay en Clifton geweest, prachtige huizen hier en een mooi strand! Een cocktail erbij en genieten maar! En niet te vergeten, surfers spotten ;).

Terug van Capetown stond er weer genoeg schoolwerk op ons te wachten, hele week hard gewerkt om deze ‘verloren’ week weer in te halen. Dat betekend nachtjes door en veel stress. Maar goed, je moet er wat voor over hebben om tussen de studie door ook te kunnen reizen..

Na deze week zijn we zondags naar Olievenhoutbosch geweest. Een township gelegen tussen Pretoria en Johannesburg. Deze tour is georganiseerd door een Vlaamse vrouw, die werkt vanuit Dimphonyana. Dat is een opvanghuis was kinderen uit het township opvangt die thuis niet meer kunnen wonen door plaatsgebrek, alcoholistische ouder(s), misbruik, enz.. Deze organisatie leeft op donaties en het geld wat ze ontvangen door bezoeken in hun ‘conference centre’. Hier kunnen tegen een bijdrage bijeenkomsten worden gegeven. Hier heb ik ook de kleurtjes, schriften, stiften en kleren achtergelaten.
Onze tour begon met een bezoek aan de ‘kerk’. Een omgebouwd klaslokaal. Toen we daaraan kwamen werd er gezongen door een man en daarna door een vrouw, was mooi om te zien. Daarna begon de ‘pastoor’ met preken. Dat je een goede toekomst zal hebben, een goed leven, dat het allemaal beter gaat worden enz. Dit roept hij en zeggen de mensen dan na. Ook moesten ze elkaar aankijken en zeggen, jij krijgt een goed leven! Elkaar dus de moed in praten dat het leven in Afrika voor deze mensen nog wel beter gaat worden. Mooi om te zien. Al hadden we niet echt het idee dat mensen hier ongelukkig waren. Het leek erop alsof ze tevreden maken met wat ze hadden. De een heeft eigengebrouwen bier, de ander een winkeltje, zo hebben ze allemaal hun ‘trots’.
Na de kerkdienst zijn we naar Dimphonyana gegaan en hebben we daar een rondleiding gekregen.
Hierna wilde de gids in onze auto door de rest van het township, maar wij vonden het een beter idee om te lopen, op deze manier kun je meer zien dan in de auto. En dit bleek een hele goede keuze te zijn! De rest van de dag heeft vooral bestaan uit impulsieve bezoeken aan de lokale bevolking.
Zo kwamen we bij een man die een ontzettend mooie oldtimer had, apetrots natuurlijk toen wij zeiden dat het echt een vette bak was! Haha We mochten er zelfs in gaan zitten, heel leuk. Hiernaast woonde een man met zijn zoon, zijn ‘shag’ mochten we van binnen zien, die naast een tweepersoons bed, een piepklein keukentje en een televisie nog een halve meter loopruimte had..
Onderweg kregen we ontzettend veel bekijks, dit township was duidelijk niet zo toeristisch dan de townships in Kaapstad. We werden overal nagekeken en vaak nageroepen of we een foto van ze wilden maken, heel grappig. Britt werd ook een paar keer gevraagd of ze met iemand wilde trouwen, soms ging het wel ver.. Maar ja ze zijn helemaal verzot op blanke vrouwen… Veel mensen wilden weten waar we vandaan kwamen en waarom we er waren. Onze gids legde dan uit dat we toeristen waren uit Nederland en hier kwamen kijken hoe ze leefden. We waren overal welkom. We kwamen een groepje jongens tegen van een jaar of 15, de pimps van de hood denk ik want ze vonden zichzelf nogal stoer. Ze wilden ook maar al te graag poseren voor de foto.
Op een gegeven moment liepen we ergens langs waar kei harde muziek werd gedraaid! Dus ik gooi mijn beste dansmoves over straat en zeg tegen de man voor zijn huis dat ie mooie muziek draait en ja hoor, we werden weer meteen uitgenodigd  Hahaha. Dus wij daarheen en even gekletst. Hij had hier een aantal kleine huisjes die verhuurbaar waren. De man was helemaal fan van Britt en vertelde zijn moeder even dat ze zijn nieuwe vrouw zou worden. Dat je t maar weet!
Verderop stond een vriend van onze gids te wachten, een albino neger. Heel raar om te zien van dichtbij. Hij is super blank maar heeft zwarte vlekken in zijn gezicht.. Wel sneu, hij was volgens mij ook bijna blind. Deze jongen heeft de rest van de dag nog met ons meegelopen.
Toen zijn we gaan braaien, bij Mapeters butchery, Buy & braai. We hebben hier boerewors en speklappen gehaald en Ian heeft het voor ons gebraait. Daarna nog pap gehaald voor erbij. Was super lekker! Echt goed vlees, dus dat was een goeie lunch .
Na de lunch zijn we weer doorgelopen. Hier zagen we een heel mooi huisje, geel geschilderd, met een gele stoel ervoor, mooie setting. Dus wij kijken, en na 10sec werden we weer uitgenodigd om te komen. Deze man liet ons ook bier proeven. Deze keer zag het eruit als thee met melk, maar volgens Britt was ie best prima te drinken. Ook hier was de gastvrijheid weer fantastisch!  Aan de overkant zaten 2 vrouwen met een kindje, die heeeeeel graag met ons op de foto wilden en vrienden met ons wilden zijn, grappig! Als laatste zijn we naar het oudste gedeelte van Olievenhoutbosch geweest. Waar ze geen elektriciteit hebben. Hier leefde ook de man die als eerste hier kwam, de beste man was 90 jaar, en zag er nog hel uit! We vroegen hoe hij dat toch voor elkaar kreeg. Niet roken en drinken was zijn advies . Dat was erg verrassend aangezien dit een contrast is met de rest van de townshipbewoners! Daarna zijn we weer terug naar Dimphonyana gegaan. Hier heb ik de kleren en kleurpotloodjes enzo afgegeven. Marcs slippers werden meteen door Ian in beslag genomen . Fijn dat ze er blij mee waren.

En weer 3 dagen….

Het volgende weekend zijn we naar het Krügerpark geweest. Donderdag waren we vrij van school dus zijn we heen gereden. Vrijdag hadden we er maar bijgeregeld ;). We hadden via Monique hier in het hostel een accommodatie geregeld in Marloth Park. Spotgoedkoop een dik huis (rondavel) voor ons zelf! Hoppaa! Daaag dure Krügerclichés! Via deze accommodatie ook meteen een avond- en dagsafari geboekt, ook niet echt duur. Met andere woorden, lekker zelf regelen je bezoek aan Krüger, scheelt de helft!
Na 6 uur rijden in een sauna auto waren we wel toe aan een duik in een zwembad, helaas was het zwembad hartstikke groen.. We werden nog aangehouden door een jeep, wij dachten meteen oh-oh wat doen we fout?! Haha, Maaaaar een hoop slappe klets, of we mee op safari gingen.. Was wel grappig. Bleek de bestuurder onze gids voor morgen te zijn hahaha.
De avondtour viel erg tegen. Ik mocht wel de lamp vasthouden dus dat was dan nog wel leuk. Overal zie je lichtjes van de ogen. Vooral veel impala’s gezien. De gids was zo slecht dat als ik lichtjes spotte in de boom, het even duurde voordat ie eindelijk stopte, in z’n achteruit, ‘waar dan waar dan’, en dan was het al weg. Hij beweerde zelfs dat ik de maan zag ipv ogen, jaaaaa tuurlijk hahaha! Als we dan wel wat zagen was het altijd hetzelfde beest volgens de gids en hij vertelde er nooit wat over. Wel nog een kameleon gezien, dus wij dachten nou! Dat is knap gezien! Blijken die licht te geven in het donker, hahaha! Later hoorden we dat deze gids nog maar 3 maanden werkte hier, vandaar! Jammer..
De volgende ochtend werden we om 5 uur opgehaald door Justin. Koud in de auto zo vroeg in de morgen! In het krüger aangekomen was de zon al opgekomen maar die kon je helaas niet zien, zo dichtbewolkt als het was.. beetje jammer misschien, maar van de andere kant wordt het dan ook niet zo warm als gisteren, dat is wel beter!
De ochtend begon goed met een hyena! Wauw echt vet! Wat een brute beesten! Daarna kwamen we een hitsige olifant tegen, die onze jeep zag als een lustobject. Dus die begint ineens op ons af te rennen! Whaaa, wij achteruit rijden, maar aangezien wij maar 30 km/u achteruit kunnen rijden en die olifant 65 km/u kan rennen was dat een verloren zaak.. Dus klapte Justin hard met zijn vlakke hand op de auto, wat uiteindelijk de olifant stopte, ze houden niet van harde geluiden. Dus wij omgekeerd en in de startblokken voor het geval hij nog een keer de aanval zou inzetten.. En ja hoor, dus wij rijden, maar toch nog even gestopt voor foto’s, als je eenmaal met de neus de goede richting op staat kun je toch zo wegkomen. Het slechtst wat je kunt doen is eigenlijk vluchten.. Maargoed, een olifant die 2 keer zo groot is dan de auto, is toch best angstaanjagend! En aangezien Justin al eens om was gerolt in z’n jeep had ie toch een beetje schrik haha.
Ook hebben we nog apen gezien met een babytje op de rug, honderden impala’s, buffalo’s, meer olifanten, giraffen, neushoorns, een kudu, een torture (soort schildpad), wilde honden, een pofadder (gifitge slang), zebra’s, fisheagles, wildebeesten en 3 keer leeuwen van een afstandje. Wel heel gaaf dus, maar helaas geen luipaard, de laatste van de Big 5 .. En ook geen cheetah. Jammer dus, maar die zijn gewoon heel moeilijk te vinden.. We zijn 13 uur onderweg geweest, super lang! En ook veel langer dan we eigenlijk zouden gaan. En met z’n 2en in de jeep! Een privétour dus, hoe luxe!
’s Avonds begon het KEI hard te regenen.. Na de regen nog even onze eigen ‘avondsafari’ gedaan rond ons huisje . Er stonden koedoe’s op de weg, heel vet, groot dat die zijn! We kwamen nog vast te zitten in de modder.. Dus Britt de auto uit om te duwen, ik gas geven, Britt onder de modder. Ik kwam niet meer bij, vrouwen en vastzitten in de modder, hoe hilarisch! Britt scheet zowat in dr broek omdat die koedoe nog ergens in de buurt was en deed t bijna in mn broek van t lachen, Britt chagrijnig. Hahaha. S’nachts zijn we nog vaak wakkergeworden van de bliksem, zo hard dat het ging!
Volgende ochtend bleek de elektriciteit te zijn uitgevallen. Maar niet erg. Dachten we… komen we in bij de pinautomaat, buiten werking, natuurlijk! Konden we onze accommodatie niet betalen! Dus heel gedoe, maar uiteindelijk mochten we gewoon gaan en later overmaken, wat een vertrouwen! Stonden wij daar even van te kijken in de Afrikaanse beloftes-niet-nakomen cultuur.
Langer blijven in het Krüger zat er niet in, er was nog heel wat te doen voor school!

De laatste dagen school waren flink hectisch, laatste opdrachten moesten ingeleverd worden dus dat was weer stress en nachtwerk..
Woensdagmiddag is een klasgenootje nog langsgeweest om de materialen op te halen die wij toch niet mee naar huis konden nemen. Ze ging het weggeven aan Johannes en Thabiso, 2 klasgenootjes die weinig te besteden hebben.. Lief. Ze stelde ook voor om me naar het vliegveld te brengen, dat is wel heel fijn!
Woensdagavond zijn we wezen uit eten met Jorien en Anouck om te vieren dat we klaar waren, en ’s avonds hadden we onze klasgenootjes uitgenodigd om naar Hatfield square te gaan. Zoals op mijn verjaardag weer 13 mensen een berichtje gestuurd, benieuwd wie er nu allemaal zou reageren. Gelukkig was het Animo groter dan op mijn verjaardag! Thabiso was gekomen met zijn neefje, Johannes, Sizwe, Kamo, Londei, en nog een ander meisje. En Anouck en Jorien waren er ook bij .
We zijn eerst wat gaan drinken op Hatfield Square bij Herr Gunter’s, waar ik mijn favoriet, een dubbele Southern Comfort met lime en sprite, natuurlijk nog eens gehad heb. Daarna zijn we naar de Stones gegaan. Was erg gezellig, niet echt druk, maar wel leuk. We hadden gemerkt dat Johannes, Thabiso en zijn neefje niet echt wat dronken, dus hebben we ze 100 rand gegeven zodat ze ook wat konden drinken. Na deze gezellig avond hebben we iedereen naar huis gebracht, Britt was de bob. Eerst Jorien en Anouck, daarna de rest. Dus hun stappen met zijn vieren in, wat net als in NL eigenlijk niet mag, rijdt binnen 1 minuut de politie achter ons…. Aaahh!
Wij zagen de bui al hangen.. dikke boete. Maar gelukkig hebben we ze een beetje om kunnen lullen, een keer geknipperd met onze ogen en mochten we gewoon doorrijden.. Onze eerste politie ervaring! Hahaha!

Donderdag zijn we vroeg weer naar school gegaan om nog wat punten op te halen. Daarna onze spullen voor Mozambique ingepakt. We gaan 7 dagen weg. Omdat het een heel eind rijden is doen we een overnachting in Krüger, en rijden we de volgende dag vroeg aan naar Mozambique..

Dat WAS het plan…..

Dus, de hele rit was prima, totdat onze lichten raar begonnen te doen en we het idee hadden dat we zonder achterlicht aan het rijden waren.. Maargoed, niks aan te doen.. We vallen daar niet mee op tussen de rest dat scheelt ;).
Zijn we 10km voor de plaats van bestemming, slaat de hele auto af!!! Remmen deden het niet meer, en starten deed ie ook niet meer.. Ieeeee! Sta je dan in de middle of nowhere, pikkedonker, 2 meisjes, is niet heel veilig…. Maar gelukkig hebben we de vorige keer Justin ontmoet, die gebeld en is ons komen helpen. Die had nog een andere man bij, en met de Field Security er ook nog bij waren er 3 mannen naar onze auto aan het kijken, haha. Helaas niet gelukt hem te maken, morgenvroeg dan maar.
’S avonds maar weer naar de lokale kroeg in Watergat. Echt een GAT is Marloth park ook. Er wonen hier 350 mensen, en dat merk je! Wat gedronken en ons op stang laten jagen door Justin. Hij vertelde doodleuk dat de grens overgaan bij Mozambique zo makkelijk nog niet is!
Een visum hebben we gelukkig al, maar blijkbaar moeten we ook hier al een verzekering voor de auto kopen voor 150 rand. We moeten 2 gevarendriehoeken en een hesje in de auto hebben liggen. Er moeten ik weet niet hoe veel papieren getekend worden. Je kunt opgelicht worden waar je zelf bij staat. Een boete kan maximaal 300 rand bedragen, maar aangezien de meeste toeristen niet op de hoogte zijn van de wettelijke regels maken ze daar zonder pardon 1000 rand van. En je geld wisselen gaat ook niet zo makkelijk, daar wordt je ook zwaar mee opgelicht. Tanken kan lang niet overal dus zorg dat je een volle tank hebt.. En zo ging ie wel even door.. Nou, en wij moeten dat allemaal alleen gaan fixen?!?! Waaaaahhh!! Tot onzer redder in nood zei dat ie de hele week vrij was dus best mee kon gaan……. OKEE!! Kan best wel eens gezellig worden, en dan voelen wij ons ook stúkken veiliger!
Dus, dat gaan we nu doen. Wel op voorwaarde dat we een dag later vertrekken aangezien hij nog een dag moet werken, maar dat is wel te overzien.
‘S avonds hebben we nog lekker aan de rivier gezeten bij zonsondergang, met een malibu cola in de hand, wat een leven. Mooi hoor om zo midden in de natuur te zitten, heerlijk! Dat ga ik echt wel missen terug in Nederland. Daar zijn de bossen ook maar saai haha.

Op naar Mozambique. Om half 6 ‘s ochtends zijn we vertrokken. We zouden eigenlijk in één ruk door willen rijden naar Vilanculo. Dat is een rit van 13 uur, erg lang dus, maar we zien het wel. Dit plan viel al snel in duigen toen we de rij zagen staan voor de grens, wat een hel! Dit filerijden heeft VIER uur geduurd. Komen we éindelijk bij de grens, worden we door een agent verwezen naar een andere rijbaan omdat dat sneller zou gaan, zegt de volgende agent dat we verkeerd zitten en maar weer om moeten draaien, Waaaaaaaaaaaatt!? Echt niet! Dus, daar kwam onze Justin al goed van pas! Gelult als brugman en de agent even erbij gehaald en toen was het na een half uur toch goed, problem one solved… En toen, stempel halen. Omdat ik maar een visum had voor 3 maanden en 4 maanden blijf had ik hier in Pretoria een nieuwe aangevraagd. Zou 3 weken duren, maar met het Afrikaans elvendertigst, 6 weken. Gingen we nèt 1 dag voordat ik hem op kon halen naar Mozambique. Dus, geen visum maar wel een bonnetje.. Maar dat wordt voor onze Afrikanen te lastig dus kon ik weer ergens voor een hoge piet z’n goedkeuring in een rij gaan staan. Toen, weer een uur later leken we verder te kunnen gaan, wordt Justin’s rijbewijs gejat! Hij erachteraan, zitten wij met z’n tweeën in de auto met tientallen Mozambiqueanen om ons heen met de wildste plannen, deur dicht en ogen dicht! Justin terug van zijn avontuur, konden we weer verder. Volgende probleem, waren de verzekeringspapieren van de auto niet in orde, GVD! Helemaal klaar was ik ermee!! Maargoed, opnieuw kwam onze redder in nood in actie en heeft ie met 100 rand (9 euro) de corrupte politie kunnen omlullen. NICE! EINDELIJK Mozambique in! Na 6 uur……
20 min verder, autopech, alwéér! Vloekvloekvloek natuurlijk, maar onze Justin wist het met wat knip en plakwerk weer te fixen, dus na 3 kwartier reed ons barrel weer, yesss! Waar de mannen soms toch niet goed voor kunnen zijn haha. Wij hebben ons vaak voorgesteld dat we dit met z’n 2en hadden gedaan, mijn god ik kreeg het al heet bij het idee!
De rit was verder prima, Justin veranderde in een druk kind ‘Are we there yeeeetttt???’, Nee nog 10 uur! Mhaaaaa hahaha.
Mozambique kent niet echt regels, als je hier als toerist komt kun je dus gerust een boete krijgen van 80 euro zonder goede reden, tegenstribbelen gaat je tijd en nog meer geld kosten, dus gewoon dealen met de corruptie, hatelijk, maar zo werkt het. Te hard rijden moet je hier dus echt niet doen want je bent de sjaak! Verder mag je doen wat je wil. In het donker kun je zo hard rijden als je wil want politie werkt niet als het donker is want dan doet de laserapparatuur het toch niet. Top! Helaas rijdt net als in Afrika de helft hier zonder licht en zijn de wegen slecht aangegeven, dus groot licht en je laten verrassen door de bochten. Wat een avontuur.

Vandaag hadden we grootse plannen, ’s ochtends eerst van Uhmhubane naar Tofo rijden om daar wat stranden te bekijken en een beetje rond te kijken, en daarna nog 3 uur door te rijden naar Vilanculo.
Na een prachtige route kwamen we aan in Tofo, mooi stadje, lekker primitief, maar superleuk. Prachtig strand waar we even hebben rondgelopen. Justin kende hier een eigenaar van een lodge die voor ons goedkoper 2 kamers kon regelen en misschien tips had wat we de komende dagen precies konden gaan doen. Daar hebben we een tijdje mee zitten praten, mee gegaan naar zijn scubadive bedrijfje en plannen gemaakt. Vilanculo van de baan geveegd aangezien het ongeveer op hetzelfde neerkomt dan Tofo. Dus zijn we daar gebleven.. Ook om zo veel mogelijk te maken van de korte tijd die we hebben. We gaan vandaag lèkker een dagje strand doen en een beetje chillen, en morgen gaan we om 5 uur ‘s ochtends (!!!) het zwembad in om scubadive les te krijgen, daarna de zee in, en dan om half 11 een Island tour. Drukke dag!
Op het strand kwam Britt tot de ontdekking kwam dat ze zelf nog witter was dan het strand! Hahahaha ernstig, daar moest wat aan veranderd worden! We hebben lekker verse cashewnoten gekocht van een local en natuurlijk nog even de zee in geweest. En een woeste! Poeh! Echt gigantische golven en een sterke onderstroom, moest oppassen om mn bikini niet te verliezen! Wel heel gaaf, zo’n grote golven heb ik nog nooit gezien!

De volgende dag begonnen we ’s ochtends met de scubadivecursus in het zwembad, leuk! Zuurstof op je rug en er vanuit gaan dat die fles je niet in de steek laat. Het ademhalen was een stuk zwaarder en benauwender, wat heel erg wennen was op het begin omdat ik het altijd al snel benauwd krijg, maar ik kreeg het toch al snel onder de knie. Met Britt ging het wat lastiger, die was wat banger aangelegd hehe. Het zag er ook allemaal erg grappig uit met zo’n groot spul voor zo’n klein meisje, en van Britt kreeg ik ook de slappe lach met die grote duikbril, prachtig!
Het allemaal in praktijk brengen in de zee hoopten we de dag erop te doen, aangezien de zee vandaag te ruig was, maar helaas bleef die ontzettend wild en hebben we niet de zee in gekund.. Heel erg balen! We zouden anders zo’n 12 meter diep zijn gegaan..
’s middags hebben we de eilandtour gedaan. Met blote voeten de zee overgestoken (met eb getij natuurlijk haha ik kan nog steeds de zee niet splitsen). Er liepen duizenden krabbetjes dus dat was wel een beetje eng. Bij de eilanden aangekomen heb ik mijn ogen uitgekeken, prachtig!! We hebben de rest van de dag op onze blote voeten door het zand gelopen. Denk niet aan een strand, maar echt aan een bewoond eiland met overal rieten hutjes, kinderen die spelen, muziek.. Ongelofelijk mooi. Zeker een van de hoogtepunten van het reizen hier! We zijn bij een dokterspost geweest, in een schooltje, we hebben een soort groentenprutje met krab gegeten (supervers natuurlijk, uit eigen tuin haha). Voor mij zonder krab natuurlijk maar was toch wel lekker. Overal loop je door watertjes en bosjes, tussen de mangroves door waar over een paar uur een halve meter water onder staat, maar waar we nu gewoon tussendoor konden lopen. Een pad met honderden cactussen ernaast wat uitkwam op een bountystrandje. Echt geweldig! Terug naar het ‘vaste land’ gingen we met een oude zeilboot aangezien het water nu 2 meter hoog stond, zo gek is dat! Super dag gehad! ’s Avonds nieuwe accommodatie gaan zoeken. Bamboozi lodge, wat een práchtige omgeving hier ook weer. We sliepen met z’n drieën in een mooie grote hut, waar het licht ’s ochtends door de takken naar binnen valt. Daar kan ik nou echt van genieten! ’s Avonds een lekker cocktailtje in de bar aan zee, ’s ochtends een ontbijtje.. Pff nu moet ik ophouden anders wil ik weer terug!

De volgende dag zijn we teruggereden naar Krüger, deze keer was niet de grens het obstakel, maar Maputo! We hadden de donkere wolken al zien hangen, en toen we Maputo in reden brak de hel los. Een moesson! En bedankt. De stroom viel al snel uit. Geen straatverlichting, geen verkeerslichten. Wel auto’s zonder verlichting, wegen zonder drainage dus een groot zwembad, en een gebrek aan verkeersregels, ieder voor zich! Poeeeehhh het leek wel of we in India waren beland, wat een hel! We konden bijna niks zien door de harde regen, maargoed, gelukkig hadden we Justin bij die ons even heeft uitgelegd hoe je op z’n Mozambiquaans moet rijden! Onbeschoft en egoïstisch. Top, met een huurauto. Maar toch, ook hier zijn we weer uitgekomen na een tijdje en konden we weer verder rijden, de regen bleef aanhouden dus erg lang over de rit gedaan.
De grens was nu gelukkig zo gepiept, ik heb een stempel gekregen voor een nieuwe 3 maanden (thankgod! Geen boete).

De ochtend erna hebben we nog een safari gedaan met Justin, want we wilden toch nog wel ècht graag een Luipaard en Cheetah zien. En alsof ze het wisten, in het eerste uur zagen we al een cheetah! Een zwangere nog wel, super dikke buik! En een zwarte neushoorn, wat heel zeldzaam is, en een leeuw vlak naast de weg. Kassa! Justin gelukkig, wij ook! Maar helaas, de volgende 7 uur was het karig.. Niet heel veel meer gezien, dat is wel jammer!
Inmiddels weten wij met al die gamedrives ook al redelijk wat over de populatie e.d. Zoals velen denk ik wel weten worden er veel neushoorns vermoord voor hun hoorns. Dit zijn er in 2012 al 455 geweest. Afgelopen week nog 6 in het Krüger. Dit is erg triest, maar het tegengaan is moeilijk. Deze handelingen gebeuren in 7 minuten, en dan is er niemand meer te zien. In het verleden is eens geprobeerd de neushoorns 24/7 te bewaken, maar daardoor zijn ze gewend geraakt aan mensen en zien ze het verschil niet meer tussen rangers en vijanden. Dus dat werkt ook niet..
Beesten herkennen elkaar aan hun poep. Ze zetten hun territorium ermee af, en andere beesten kunnen dan precies zien hoe oud en vitaal het beest is en of ze een gevecht zouden kunnen winnen. Zo zijn we heel veel leuke informatie te weten gekomen, erg interessant. Safari’s, ofwel gamedrives zijn echt gaaf! Je weet nooit wat je kunt verwachten, zo zie je wel, 3 hoogtepunten in een uur en dan 7 uur weinig te zien. Het blijft altijd spannend!
Daarna weer een lange rit van 6 uur terug naar Pretoria, we zijn weer thuis!

Vandaag zijn we nog naar Johannesburg geweest om Print Art te kopen van de studenten bij de Artist Proof studio. Ik ging daar naartoe met het plan een KLEIN werkje te kopen aangezien ik mijn souveniers mijn koffer al niet meer in krijg denk ik… Ik liep naar buiten met 4 werken, waarvan er één 100 x 150 cm is. Oops!!
Wat deze jongens doen is zo knap, dat verdient waardering. We hebben met zijn vieren samen ook een klein kunstwerkje gemaakt en gedrukt, erg leuk als herrinnering!
We zijn ’s avonds nog naar Joriens verjaardag geweest, gezellige afsluiter, met z’n allen om het kampvuur.

Dus! Mijn Afrika avontuur zit erop! Het was fantastisch, een geweldige ervaring! Je ziet in 4 maanden pas echt hoe een land in elkaar zit. En ik moet zeggen, ik ben blij met de Nederlandse gang van zaken! Daar mopperen we vaak op, maar het kan echt slechter! Ze zeggen dat je een knop om moet zeggen en moet wennen aan de African way of life, maar ik vond dat wel moeilijk. Ik kan niet begrijpen dat op sommige vlakken het kwartje nog steeds niet is gevallen. Maar toch, Afrika heeft héél veel mooie kanten van zich laten zien, en ik vind het prachtig dat ieder continent en natuurlijk ook ieder land zijn eigen kenmerken heeft.
Hoewel de apartheid al ruim 20 jaar geleden is merk je nog steeds de verschillen. Het gaat samen, maar je ziet echt tegenstellingen. Negers zijn naar mijn ervaring over het algemeen redelijk lui, ongemotiveerd en hebben niet echt ambities. Maar er zijn ook zeker genoeg uitzonderingen. Om deze reden wordt er denk ik door de blanken nog steeds een beetje op neergekeken. Het is een oorzaak-gevolg verhaal wat beide kanten op gaat. Negers voelen zich ook gewoon vaak ondergewaardeerd.
Maar we hebben hier zeker hele lieve mensen ontmoet met het hart op de goede plaats, en ik ga de bruine gezichten toch wel missen!

Alhoewel ik het wel al een beetje verwacht had, is school toch nog wel tegengevallen. De opdrachten waren voor ons echt te saai.. een infopunt ontwerpen heb ik 4 jaar geleden al gedaan, in mijn laatste jaar wil ik graag hele interieurs doen, zoals afgelopen jaar.. We kregen weinig vrijheid, zoals wij dat gewend zijn. Een planning wordt je voorgelegd en precies een document met wat er ingeleverd moet worden. Je ontwikkelt zo niet echt je eigen manier van werken en dat vind ik wel belangrijk. Ze noemen zichzelf een universiteit, maar vergeleken met NL is het MBO niveau. Wel hard werken, dat toch wel, maar waarvoor.. Voor een ontwerp wat je uit je mouw hebt geschud omdat er veel te weinig tijd is, erg jammer.. Heb toch wel weer zin in de Vlaamse uitdagingen!
Wat ze hier wel goed kunnen is mooie 3d beelden maken, dat moeten wij echt nog bijspijkeren!
We hebben nog niet álle resultaten terug, die krijgen we over een maand pas (??), maar ik sluit het af met een 7,2 ongeveer, waar ik toch wel tevreden mee ben.



Wist je dat:

- De friet hier een slappe hap is en gedrenkt is in azijn.
- Ik hier Nederlandse nummers hoor die in het Afrikaans zijn vertaald (bijv. Suzanne)
- De helft van de negervrouwen een pruik draagt. Hebben ze geen kroeshaar, dan is het 9 van de 10 keer nep.
- Ze hier nergens haast hebben, alleen op de weg.
- Je rechts in hoort te halen op de snelweg, maar links kan ook..
- Je moet stoppen voor een rood stoplicht, maar doorrijden kan ook.
- Wij er een beetje aan gewend zijn geraakt, dus voortaan in Nederland tot de ‘aso’s’ op de weg behoren ;).
- We flink hebben leren bluffen. Onderhandelen over prijzen is zoals in vele landen normaal. Iets wat 300 rand kost kan ook voor 200 rand mee.
- Wij, gierige Hollanders, óók te veel betalen als we dat het waard vinden.
- De natuur hier prachtig is, maar de Afrikanen er alleen geen biet om geven, die zien het als één grote vuilnisbelt.
- Je de postzegels bij het postkantoor zelf moet plakken. Dat zijn er 4 per enveloppe, leuk als je 10 kaartjes wil versturen! ;)
- Deze enveloppen ook gerust op kunnen zijn. Bij een postkantoor?! Ja dat kan.
- Printen op school gratis is, terwijl dat in Mechelen de grootste kostenpost is die we hebben. Enerzijds fijn voor degenen die wat minder te besteden hebben. Maar 30 keer iets overnieuw printen omdat ze niet tevreden zijn is normaal. Totaal geen besef.
- Het stikt op school van de virussen op de computers. Dus na een Trojan horse en 14 andere virussen op mijn laptop via mijn usb heb ik die fijn afgezworen!
- Britt en ik ons hele leven elkaar al 3 keer hebben verteld. Wat wil je ook als je 3 maanden 24/7 op elkaars lip zit.
- We hebben gelachen, duetten gezongen in de auto, maar ook onze mindere dagen gehad hebben. Maar over het algemeen is het heel gezellig geweest!
- We in een paar weken al Afrikaans konden verstaan, blijft een grappig taaltje.
- Ik 4 maanden tijd nauwelijks ergens last van heb gehad en nu ineens grieperig ben.. Samen met Britt dus dat is gezellig.
- Ik hier allesbehalve naïef ben geweest, eerder wantrouwend naar iedereen die ik niet ken, uit zelfbescherming. En dat heeft gewerkt. Geen negatieve ervaringen gehad gelukkig!
- Mijn Engels hier natuurlijk stukken beter is geworden maar soms echt een black-out dag heb.
- Ik nu 8 kantjes geschreven heb en vind dat het wel mooi is geweest. Schandalig lang verhaal. Maar enthousiasme is nou eenmaal moeilijk in te korten!

Allemaal ontzettend bedankt voor het lezen,
Ik zie jullie snel weer als ik thuis ben, ik heb weer zin in een bruine boterham, gezond eten, een eigen huis, vrienden en familie, Hollandse kost, een fatsoenlijke wasmachine, mijn fiets, de kapper, de tandarts, de pedicure….
Maaar!!! Ik zou GRAAG het weer mee willen nemen. Want die 3 graden, daar ben ik echt bang voor!

Tot snel!!

Liefs, Dominique



Foto’s staan op:
https://picasaweb.google.com/117099980094228803771/LaatsteMaand#